12.Wiertnica kanadyjska z lokomobilą.

Wiertnica kanadyjska z lokomobilą. W 1872 r. inż. Albert Fauck wprowadził w kopalni Bóbrka nową metodę wiercenia na żerdziach systemem kanadyjskim. Do napędu wiertnicy użył lokomobili, czyli zespołu napędowego, zawierającego: kocioł parowy, maszynę parową i urządzenie transmisyjne. Ruch obrotowy maszyny, za pośrednictwem przystawek pasowych i zamocowanych na nich korb i pociągaczy, zamieniany był na ruch posuwisto-zwrotny i przekazywany na poprzeczną belkę-wahacz, na końcu której zawieszony był zestaw do wiercenia. Klatka wiertnicy posiadała dwa bębny z nawiniętymi linami – do sterowania zestawem wiertniczym i oczyszczania otworu za pomocą łyżki. Operacje wykonywane były przez wiertacza przy użyciu dźwigni (hebli). Takim urządzeniem można było wiercić otwory do głębokości 500 m.

Canadian drilling rig with locomobile(steam engine).  In 1872 Albert Fauck, an engineer, introduced on the Bóbrka oilfield a new Canadian method of drilling on drilling rods. He used a locomobile to drive the rig. It was a drive system consisting of a steam boiler, steam engine and transmission system. The rotary movement of the machine,through a system of belts, cranks and pulling rods, was converted into reciprocating movement transmitted on a rocking beam, at the end of which a drilling set was suspended. The drilling rig cage had two drums with ropes wound on them to control the drilling set and remove the debris from the well by a bailer. The operations were carried out by a driller by means of levers. Such a device could drill boreholes to a depth of 500 m.

Kanadische Bohranlage mit einer Lokomobile. Im Jahr 1872 hat Ing. Albert Fauck ins Bóbrka ein neues Bohrverfahren mit Holzverkleidung im kanadischen System eingeführt. Zum Zwecke des Antriebs wurde eine Lokomobile, die sich aus Dampfkessel, Dampfmaschine und Seiltrieb bestand. Die Drehbewegung der Maschine wurde in Hin- und Herbewegung über die Riemenvorgelegte mit dem daran befestigten Windenmechanismus (Kurbelgetriebe und Zugstangen) umgewandelt und danach auf eine Querwippe umgesetzt, an deren Ende das Bohrgerät gehangen war. Das Fördergestell der Bohranlage bestand aus zwei Trommeln mit aufgespulten Seilen zur Steuerung des Bohrgeräts und zur Reinigung des Loches mittels des Löffels. Die Bohrvorgänge wurden vom Bohrer beim Einsatz des Hebels durchgeführt. Das Fauck’sche Bohrverfahren erlaubte die Bohrtiefen bis zu 500m.

Канадская буровая установка с локомобилем. В 1872 г. инж. Альберт Фок ввел на шахте Бубрка новый метод бурения на жердях по канадской системе. Для привода буровой установки он использовал локомобили, т.е. приводные узлы, содержащие: паровой котел, паровой двигатель и передающее устройство. Вращательное движение машины, через навесные ремни и установленные на них рукоятки и съемники, было заменено возвратно-поступательным движением, передаваемым на поперечную балку-качалку, на конце которой был подвешен буровой комплект. В клетке буровой установки находились два барабана с намотанными тросами — для управления буровым комплектом и для очистки скважины ложкой. Действия выполнялись     бурильщиком при помощи рычага. Таким устройством можно было бурить скважины глубиной до 500 м.