Lokomobila parowa firmy Clayton & Shuttleworth

Lokomobila jest to przewoźny kocioł parowy z silnikiem parowym na kotle i transmisyjnym kołem pasowym.

Podstawowe elementy lokomobili:

1. Cylindryczny zbiornik stanowiący część wodną i parową.
2. Palenisko
3. Rury płomieniówkowe.
4. Komora dymowa.
5. Silnik parowy.
6. Koło zamachowe.
7. Komin
8. Koła jezdne.

Silnik parowy lokomobili uzyskiwał moc 5 do 20 KM, przy ciśnieniu pary 3 do 7 atmosfer. Silnik był bardzo elastyczny, pozwalał na chwilowe dość znaczne przeciążenia i nie wymagał zastosowania skrzyni przekładniowej, choć jego sprawność cieplna była niska na poziomie 15%. Kocioł ma cylindryczny kształt.

Przechodzi przez niego kilkanaście płomieniówek. Są to rurki, których początek łączy się z paleniskiem, a koniec z dymnicą (komora dymowa). Płomieniówki rozmieszone w pewnych odstępach od siebie były otoczone wodą, co znacznie powiększało wydajność kotła. Jako opał w kotle stosowano drewno lub węgiel. Lokomobila nie posiada układu centralnego smarowania. Ponieważ silnik lokomobili osiągał 160-350 obrotów na minutę, oliwione były tylko kluczowe punkty jak tłok i suwak. W pozostałe punkty wtłaczano smar stały.

Na ziemiach polskich w1857 roku po raz pierwszy maszynę parową zastosowano  w rolnictwie. Lokomobile znalazły także zastosowanie w pierwszych destylarniach ropy naftowej, gdzie służyły do napędu pomp przetłaczających ropę i produkty naftowe.