Sektor Rafineryjny: Rafineria w Gorlicach

Jeszcze w czasie pobytu I. Łukasiewicza w Gorlicach chłopi w okolicznych wsiach destylowali ropę w prymitywnych urządzeniach. Jedną z takich destylarni wybudowano w 1883 roku na terenie Glinika Mariampolskiego. W 1887 roku Kanadyjczyk William Henry Mac Garvey w spółce z bankierem

J.S. Bergheimem, przystąpił do jej rozbudowy. Powstała wówczas największa rafineria ropy naftowej na terenie Galicji. Składała się z dwóch kotłów destylacyjnych ropy oraz rafinacji nafty i olejów oraz dwóch kotłów do destylacji koksu. Zatrudniała wówczas 60 pracowników.

W 1891 roku rafineria przerobiła 3250 ton ropy. W tym czasie rafineria wyposażona była w: destylację kotłową ropy, destylację pozostałości, kocioł do destylacji próbnych, kocioł do olejów smarowych, 3 agitatory.

W 1914 roku rafineria przerobiła około 40 tys. ton ropy. Po wybuchu I wojny światowej, 11 listopada 1914 roku wojska rosyjskie zajęły rafinerię i zniszczyły wiele z tego, co zbudował Mac Garvey. W okresie międzywojennym była własnością koncernu „Dąbrowa”. Rafineria przerabiała w tym czasie 3500 ton ropy miesięcznie, zatrudniając 420 osób. Po wkroczeniu wojsk niemieckich 6 września 1939 roku została przejęta przez okupanta. Na początku sierpnia 1944 roku administracja niemiecka rozpoczęła demontaż urządzeń rafineryjnych i ich wywózkę. 28 kwietnia 1949 roku przeszła na własność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Do 31 grudnia 1980 roku rafineria wchodziła w skład Podkarpackich Zakładów Rafineryjnych im. I. Łukasiewicza w Jaśle. W 1984 roku przyjęła nazwę Rafineria Nafty „Glimar” w Gorlicach, a od 1996 roku jest spółką akcyjną. Od 23 grudnia 2004 roku Rafineria znajduje się w stanie upadłości.